گمانم با پست قبلی‌ام ریدم. در واقع باید بیشتر به این موضوع فکر می‌کردم و برای ارسالش دست نگه می‌داشتم. تنها منظور بنده این بود که روزمرگی‌هایِ یکی دو خطی‌ام را در کانال خواهم نوشت و مسائلی که مهم‌تر و جدی‌تر و خصوصی هستند همچنان در وبلاگم نوشته خواهند شد. درباره‌ی کپشن‌های اینستا هم باید بگویم که هرآنچه که بنویسم را هم در اینستا و هم در وبلاگ منتشر می‌کنم. حقیقت این است که گاهی خسته می‌شوم! از سردرگمی، از زندگی، از کرختی و از آدم‌ها خسته می‌شوم. شما همچنان می‌توانید متلک‌پراکنی کنید و فحش بدهید. خب حق دارید!
جا دارد از پیام‌های قشنگ‌تان و به خصوص حرف‌های یک آشنای عزیزم که به من یادآوری کرد «شیکه‌های اجتماعی رفتنی هستن. وبلاگه که می‌مونه» به روحم رنگ بخشید.

این پست قبلی‌ست ---> [کلیک]
این هم آدرس کانالم ---> [کلیک]

من هیچ قبرستانی نمی‌روم. همینجا هستم و برایتان از سیاهی‌ها و رنگ‌های زندگی خواهم نوشت. شما هم قول بدهید که همراهم باشید تا ذوقم کور نشود.


مشخصات

تبلیغات

محل تبلیغات شما
محل تبلیغات شما محل تبلیغات شما

آخرین وبلاگ ها

برترین جستجو ها

آخرین جستجو ها

دانلود کتاب آموزش بوکس فارسی Lunatic ایران پیشرو برندلند رگانتو 43zarenezhad وارش کلیپ بانک لینک های دانلود فیلم ، دانلود سریال و دانلود آهنگ میباشد. داستان های کودکانه